Góry Rodniańskie

Pietrosul Rodniański (2303 m) to najwyższy szczyt nie tylko Gór Rodniańskich, ale także całych Karpat Wschodnich, które rozciągają się na setki kilometrów przez Rumunię, Ukrainę, Słowację i Polskę. Nazwę bierze od swej skalistości, pietros bowiem to rumuński przymiotnik oznaczający ‘skalisty, pełen kamieni’ (plin de pietre, cu multe pietre). To nazwa spotykana w całych Karpatach na wskutek wędrówek wołoskich pasterzy. My w Polsce również mamy takiego “pietrosa”, a jest nim góra Piotruś w Beskidzie Niskim. Po prostu z czasem z wołoskie Pietros zmieniło się na bardziej swojsko brzmiące (i jakże urocze!) Piotruś.

Pietrosul Rodniański zdobyliśmy więc w całkowitej mgle, ale szybko okazało się, że ta mgła to całkiem ładna jest – zwłaszcza, gdy zaczyna się rozwiewać na grzbiecie i odgrywać niesamowity spektakl. Widoki zmieniały się z sekundy na sekundę!

Dalsza trasa prowadziła głównym grzbietem przez Curmătura Pietrosului, Buhăescu Mare, Rebra, Repede aż do Șaua între izvoare, czyli Przełęczy między źródłami, gdzie kolejny raz rozbiliśmy namioty. Następne dni były już pogodne i słoneczne. Trzecią noc w Górach Rodniańskich spędziliśmy na Șaua Gărgălău. Z niewielkiego, bezimiennego szczytu na północ od przełęczy, na który wspięłam się zaraz przed zachodem słońca, rozciągał się najpiękniejszy widok, jaki dane mi było zobaczyć w całym 2022 roku (zdjęcie poniżej). Promienie zachodzącego słońca przebijały się przez chmury, szczyty nachodziły na siebie warstwami, a wszechobecne i czerwonawe już borówczyska dodawały do pejzażu jeszcze trochę ciepłych kolorów. Wszystkie zdjęcia z wyprawy zostały zrobione telefonem, więc nie oddają piękna tego widoku, ale zapewniam was, że działa się magia!